“Ik ga dus door als een onwetende, maar die dat èène weet – “in eenige jaren moet ik een zeker werk afdoen” – ik hoef mij niet te overhaasten, want daar is geen heil in, maar in alle kalmte en sereniteit moet ik DOORwerken, zoo geregeld en geconcentreerd mogelijk, zoo kort en bondig mogelijk.” Vincent aan Theo, 7 augustus 1883 

De eerste avond dat ik in Zundert ben, vraagt iemand wat mijn plannen zijn. Plannen heb ik niet echt. Ik hou van onzekerheid. Het gevaar dat je gaat zoeken, ligt anders snel op de loer. Ik wil vinden en verwonderen. Er zijn veel Zunderts, die mij op weg (willen) helpen. Dat is lastig als je niet weet wat je zoekt, maar ik denk dat als ik die eerste avond had geantwoord; ‘een man in een interieur dat veertig jaar bijna onveranderd is, een paard op een berg entien eierkoeken op een bakplaat’ ik het klassieke, Zundertse en meest gehoorde antwoord had gekregen. Het antwoord dat alles onbeantwoord laat “…… Dat kan…..” 

Natuurlijk weet iedere kunstenaar ergens wat hem raakt en wordt daartoe aangetrokken. In mijn werk als fotograaf, schrijver en samensteller leg ik verbanden tussen wat is en wat is geweest. Alles is tijdelijk. Voor sommige delen uit het verleden is een plek in de toekomst. Andere worden weggenomen of vergaan. Het proces van deze veranderingen verbeeldt de tijd. De tijd is voor iedereen anders. Wat voor de één vooruitgang betekent, is voor de ander juist achteruitgang. Daarnaast moet er binnen een maand een tentoonstelling zijn, dus tijd vermorsen, is onverstandig. Een maand is kort voor mijn manier van werken. Normaal bezoek ik mensen over een langere periode meerdere keren, zodat er een band ontstaat en daarmee vertrouwen en vrijheid. Ik werk op 120 spoel fotorolletjes. Daar kunnen 10 foto’s op. Nadat een rolletje is belicht, moet het naar Amsterdam om ontwikkeld te worden. Hier in de buurt is geen fotovaklab meer.  

In het begin doe ik een klein onderzoek en leer dat Zundert bekend staat om drie dingen; Corso, Club Diana en Van Gogh. De laatste is een bekende schilder, die hier 200 jaar geleden is geboren, laat ik mij vertellen. Club Diana is het meest bekende en meest luxe bordeel van Nederland Europa. “Ben je er wel eens geweest?” vraag ik. Op één na ontkent iedereen en die ene was er voor een rondleiding. Ik vraag de eigenaar of er echt geen Zunderts komen. Over het Corso wil iedereen wel vertellen… 

In Zundert begint het jaar de dag na het Corso en eindigt het met een optocht van met Dahlia’s versierde wagens. Behalve dit jaar, want deze keer doet er ook een Chinese legereenheid mee. Over of dat wel mag, wordt flink gepraat. 

Hier in Zundert gaat sowieso alles snel over de tong, legt een meneer mij uit. Hij is daarom wat terughoudend als ik hem wil fotograferen. Niet veel later merk ik dat dat van die tong inderdaad zo is. Na een bezoek aan de Boerendag in Rijsbergen, waar ik met enkele anderen op de brommer naar toe ga, eindigen we na wat omzwervingen in Den Bels. Een paar dagen daarna bevind ik mij in een ander café en aan de bar wordt mij met een grote glimlach verteld wat ik heb uitgespookt. Dat is grappig, want ik weet eigenlijk vrij zeker dat die persoon er die avond niet bij was. Het kan natuurlijk dat ik mij vergis. 

Van Gogh Artist-in-Residence,  Zundert, augustus 2019